نقش ورزش در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

از آنجا که دانش آموزان به عنوان رکن اساسی نظام آموزشی کشور در دستیابی به اهداف نظام آموزشی، نقش و جایگاه ویژه- ای دارند، بنابراین توجه به این قشر از جامعه از لحاظ آموزشی و سلامت جسمانی- روانی، موجب باروری و شکوفایی هر چه بیشتر نظام آموزشی جامعه می گردد. از سوی دیگر، درس تربیت بدنی و ورزش بخشی سازنده در برنامه های آموزش مدارس و روشی برای تأمین سلامتی، نشاط و تعادل هیجانی و تربیت اجتماعی است. از این رو، دستیابی به چنین اهداف ارزشمندی فقط از راه تدوین برنامه های نظامدار و هدفمند امکانپذیر است. همچنین، در این رابطه از جمله فعالیتهای نظامدار که در زمره فعالیتهای جسمانی منظم قرار می گیرد، انجام ورزش صبحگاهی است که در راستای برنامه های تربیت بدنی مدارس و ارتقای سطح جسمانی – روانی دانش آموزان به مراسم آغازین مدارس افزوده شده است که البته، شرکت در آن با مقاومت برخی دانش آموزان، معلمان و حتی مسؤولین روبهرو گردیده که بر این باورند، این گونه برنامه ها به دلیل فراهم نمودن موجبات شیطنت و سروصدای بیشتر دانش آموزان در کلاس درس و بر هم خوردن تمرکز آنها هنگام تدریس موجب افت تحصیلی آنان می گردد. گاهی، این تفکرات به قدری جدی است که ساعت درس تربیت بدنی در مدارس، به خصوص در ایام نزدیک به امتحانات، به دروس دیگر اختصاص داده می شود. لذا چنین تفکری موجب شده است که سایر تأثیرات مثبت فعالیت جسمانی منظم نیز به دلیل این تصور که سبب افت تحصیلی در دانش آموزان می گردد، نادیده گرفته شده و ورزش صبحگاهی به فعالیتی کمرنگ و بی ارزش در مدارس تبدیل شود.